Παπαδάκης Χριστόφορος
Παρά την αίσθηση ότι ολοένα και περισσότερο το ελληνικό ελαιόλαδο έχει μπει σε κατεύθυνση τυποποίησης, οι αριθμοί αποδεικνύουν το αντίθετο – Μόλις 25.000 από τους 120.000 τόνους που καταναλώνονται σε ετήσια βάση, είναι σε εμφιαλωμένοι – Τι δείχνουν τα στοιχεία της ΕΔΟΕ
Από τους 120.000 τόνους εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου που καταναλώνουμε στην Ελλάδα κάθε χρόνο, μόλις οι 25.000 τόνοι είναι τυποποιημένο, ενώ το υπόλοιπο διακινείται χύμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία, για την οικονομία της χώρας, αλλά και για το μέλλον της παραγωγής του ελληνικού ελαιόλαδου.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της «ΝΚ», ο πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιόλαδου, Μανόλης Γιαννούλης, καταγγέλλει πως την ώρα που το πρόβλημα της χύμα και ανεξέλεγκτης διακίνησης ελαιόλαδου είναι τεράστιο, η Πολιτεία δεν ανταποκρίνεται στα επανειλημμένα υπομνήματα των αρμόδιων φορέων, για την εφαρμογή της νομοθεσίας, που απαγορεύει τη διακίνηση του χύμα ελαιόλαδου σε συσκευασίες άνω των 5 λίτρων.
«Η Ελλάδα καταναλώνει, όπως και οι περισσότερες ελαιοπαραγωγικές χώρες, περίπου 10 με 11 κιλά ελαιόλαδο κατά κεφαλή τον χρόνο. Άρα η κατανάλωσή μας, αν έχουμε 10 με 11 εκατομμύρια πληθυσμό στη χώρα, είναι 110 με 120 χιλιάδες τόνοι», υπογράμμισε ο Μανόλης Γιαννούλης. Αναφορικά με τη διακίνηση του προϊόντος, ο κ. Γιαννούλης τόνισε: «Είναι τεράστιο το πρόβλημα. Και ο ΣΕΒΙΤΕΛ, που είναι ο φορέας των τυποποιητών, επανειλημμένως επί χρόνια έχει κάνει υπομνήματα στην Πολιτεία, για να φροντίσει για την εφαρμογή της νομοθεσίας. Η Διεπαγγελματική Οργάνωση Ελαιόλαδου, επίσης στις προτάσεις για την Εθνική Στρατηγική, θεωρεί κομβικής σημασίας θέμα, το να σταματήσει η διάθεση του χύμα. Και σε αυτό συμφωνούν και οι εκπρόσωποι των παραγωγών. Διότι, ο υγιής παραγωγός καταλαβαίνει ότι το συμφέρον του δεν είναι να έχω εγώ, που δεν είμαι καν παραγωγός, τη δυνατότητα να πουλάω κατά δήλωσή μου ένα προϊόν που κανείς δεν ξέρει τι είναι και να το βαφτίζω “ελαιόλαδο”»…
Και συνεχίζει, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Για κάθε τενεκέ που πουλιέται με καλό ελαιόλαδο από έναν καλό παραγωγό, υπάρχει κι ένας άλλος τενεκές με νοθευμένο ή μειονεκτικό ή προβληματικό πράγμα που πουλιέται από έναν ασυνείδητο άλλον. Όσο εμείς επιτρέπουμε σαν χώρα να θεωρείται φυσιολογικό το να κυκλοφορεί το ανώνυμο χύμα προϊόν, αφήνουμε το έδαφος για τους απατεώνες να συνεχίζουν να νοθεύουν, να συνεχίζουν να πουλάνε ακατάλληλα προϊόντα κ.λπ.»…
«Εξευτελίζουμε το λάδι μας»
Σύμφωνα με τον ίδιο, διακινώντας μη τυποποιημένο λάδι «εμείς μόνοι μας εξευτελίζουμε το προϊόν μας. Γιατί μπορεί εγώ να είμαι καλός άνθρωπος και να έχω μέσα στο ανώνυμο δοχείο πράγματι το ελαιόλαδο. Αλλά, αν δεν είμαι, μπορεί να έχω μέσα βαμμένο με χρωστικές σπορέλαιο. Για παράδειγμα, όλη η Βόρεια Ελλάδα είναι γεμάτη με νοθευμένα λάδια, τα οποία δεν τα πουλάνε “λαδάδες”. Πάει και παίρνει ο άλλος ηλιέλαιο. Το βάφει με χλωροφύλλη και με καροτίνη, του ρίχνει και λίγο άρωμα μέσα… ο Θεός να το κάνει λάδι… Και πηγαίνει σε άσχετους ανθρώπους και τους λέει “αυτό είναι το καλό λάδι. Καλό και φτηνό”… Και μπορεί στην περίπτωση εκείνη για την ανθρώπινη υγεία αυτό να μη σημαίνει τίποτα, σημαίνει όμως πάρα πολλά για τον ελαιοκομικό τομέα. Διότι χάνονται πωλήσεις για το κανονικό ελαιόλαδο. Ο παραγωγός χάνει πελάτη. Την ώρα που χάνει την αγορά του την εσωτερική, το προϊόν του πουλιέται στην Ιταλία βυτίο χύμα, επίσης και σε μια τιμή πολύ χαμηλή. Βλέπεις σήμερα λοιπόν τον Ιταλό, ο οποίος έχει όλη την αγορά του σε τυποποιημένο ελαιόλαδο, και ενώ ο Ιταλός παραγωγός το πουλάει στον τυποποιητή 4 ευρώ το κιλό, εμείς το δικό μας το πουλάμε 3 ευρώ για να φύγει έξω για την Ιταλία».
Τι προβλέπει ο νόμος στην Ισπανία
Στην Ισπανία ήδη ψηφίστηκε νόμος που προβλέπει η διακίνηση του ελαιόλαδου χύμα να γίνεται με συνοδευτικά έγγραφα που θα πιστοποιούν την προέλευση και την ποιότητα, και το υπουργείο Γεωργίας έθεσε στη διάθεση των Αρχών ελέγχου σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών για την παρακολούθηση και τον έλεγχο της διακίνησης. Στο ζήτημα αυτό, ο πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιόλαδου διευκρινίζει: «Νόμος υπάρχει και στην Ελλάδα, αλλά δεν εφαρμόζεται. Απαγορεύεται να διακινηθεί ελαιόλαδο σε μη επώνυμη συσκευασία και σε δοχείο πάνω των πέντε λίτρων». Όπως επισημαίνει, θα πρέπει και οι ίδιοι οι ελαιοπαραγωγοί να καταλάβουν πως το συμφέρον τους είναι να εφαρμοστεί η νομοθεσία. «Ακούς τον μέσο αγρότη να λέει “τον κλέφτη τον χονδρέμπορα. Τον κλέψει τον τυποποιητή”. Μα, έτσι δεν μπορεί να πάει μπροστά το σύστημα».
Όσο για την εστίαση, ο πρόεδρος της ΕΔΟΕ αναφέρει: «Δεν ελέγχει κανείς φορέας της Πολιτείας αν ο νόμος που προβλέπει εμφιαλωμένο λάδι σε συσκευασία μίας χρήσης στην εστίαση εφαρμόζεται. Ο νόμος είναι εκεί. Έχουν γίνει μεγάλες επενδύσεις από τον χώρο της τυποποίησης για να μπορούν να γεμίζουν τις μικρές συσκευασίες. Τα 50 ml, τα 100 ml. Δυστυχώς, η Πολιτεία δε φροντίζει για την εφαρμογή του νόμου. Το αποτέλεσμα; Βλέπεις στα τραπέζια των μαγαζιών αυτά τα τρισάθλια και ανώνυμα λαδομπούκαλα που σκυλοβρομάνε. Ταγγισμένο το λάδι. Τα χτυπάει ο ήλιος… Αλλά αφού δεν ελέγχει κανείς για την εφαρμογή του νόμου; Κι αφού ο ίδιος ο επαγγελματίας της εστίασης δεν μπορεί να καταλάβει πως το συμφέρον του δεν είναι να προσφέρει ένα τέτοιο προϊόν. Στην Ισπανία, σε όποιο εστιατόριο και αν πας, θα δεις τυποποιημένο λάδι, με ταμπελάκι, επώνυμο, πάνω στο τραπέζι», καταλήγει.